Gecelerim çarpan kocaman bir yürek gibi.

“Gecelerim çarpan kocaman bir yürek gibi.

saat üç buçuk.

gecelerim aysız.

gecelerimpencerelerden süzülen gri ışığa gözünü kırpmadan bakıyor.

gecelerim ağlıyoryastığım nemli ve soğuk.

gecelerim uzunupuzun ve sürekli belirsiz bir sona doğru uzuyor.

gecelerim beni senin yokluğuna itiyor.

seni arıyorumyanımdaki dev bedeninisoluğunukokunu arıyorum.

gecelerim boşluk yanıtını veriyor.

gecelerim beni üşütüyor ve yalnızlıkla dolu.

bir temas noktası arıyorum.

tenini arıyorum.

neredesin? neredesin?

dönüp duruyorumyanağım nemli yastığaıslak saçlarım şakaklarıma yapışıyor.

burada olmaman mümkün değil.

kafam serseri serseri dolaşıyor.

düşüncelerim gidip geliyor ve parçalanıyor.

bedenim artık anlamak istemiyor.

bedenim seni istiyor.

bedenimşu sakat külçe

senin sıcaklığında bir an için kendini unutmak istiyor.

birkaç saatlik dinginliğe çağırıyor.

gecelerim paçavraya dönmüş bir yürek.

gecelerim sana bakmakellerimle bedeninin her kıvrımını izlemek

yüzünü bulup okşamak istediğimi biliyor.

gecelerimsenin yokluğundan dolayı soluğumu kesiyor.

gecelerim seni çağırmak istiyor ama sesleri çıkmıyor.

yine de seni seni çağırmaksana kavuşmak

bir an için sana sarılmak ve katleden zamanı unutmak istiyor gecelerim.

bedenim anlamıyor.

tıpkı benim gibi bedenimin de sana ihtiyacı varbelki de onunla ben biriz.

gecelerimteni hissetmeye kadar kazınıyor

sonunda duygu maddesel tözden arınarak daha güçlüdaha keskin bir hale geliyor.

gecelerim beni aşkla tutuşturuyor.

saat dört buçuk.

gecelerim beni tüketiyor.

senin eksikliğini çektiğimi biliyorum ve gecenin tüm karanlığı bu gerçekliği saklamaya yetmiyor.

bu gerçekkaranlıkta bir bıçak gibi parlıyor.

gecelerim sana uçabilmekuykudan seni sarıpsarmalayıp bana getirebilmek için

kanatları olsun istiyor.

uykundayanıbaşında olduğumu hissedeceksin ve kolların sen uyanmadan beni saracak.

gecelerim öğüt vermiyor.

gecelerim uyanık görülen bir düş gibi seni düşünüyor.

gecelerim üzülüyor ve yolunu yitiriyor.

gecelerim yalnızlığımıtüm yalnızlıklarımı artırıyor.

sessizliğiancak benim içimdeki sesleri duyuyor.

gecelerim uzunuzun upuzun.

gecelerim günün hiç doğmamasından korkuyor;

ama aynı zamanda günün doğmasından da ürküyor gecelerim

çünkü günher saatin iki saatmiş gibi uzun olduğu ve

sen olmadığın için tam anlamıyla yaşanmayan yapay bir gün.

gecelerimgündüzlerimin de gecelerime benzeyip benzemediğini düşünüyor.

böylece günden neden korktuğumu anlayabilecek gecelerim.

gecelerim beni giydirmek ve gidip erkeğimi getirmem için beni dışarı itmek istiyor.

ama gecelerim her tür deliliğin yasak olduğunu ve düzensizlik yarattığını biliyor.

gecelerim nelerin yasak olmadığını düşünüyor.

onlarla bütünleşmenin yasak olmadığını biliyor

ama bir bedenin umutsuzlukla birlikte kendisiyle bütünleşmesinden sıkılıyor.

çünkü bedenhiçle birleşmek için yaratılmamıştır.

gecelerim seni tüm derinlikleriyle seviyor ve

benim derinliğimin yankısını taşıyor.

gecelerim düşsel yankılarla besleniyor.

gecelerim bunu yapabiliyor.

bense başaramıyorum.

gecelerim beni gözlüyor.

bakışları düzgün ve her şeyini içine doğru akıyor.

gecelerimsevgiyle senin de içine akabilmek için burada olmanı istiyor.

gecelerim seni umut ediyor.

bedenim seni bekliyor.

gecelerimsenin ve benim hazza eriştiğimizi görmek için röntgencilik yapmak istiyor

seni ve beni zevkten titrerken görmek istiyor.

gecelerim gözlerimizi görmek ve zevk dolu gözlerimize sahip olmak istiyor.

gecelerim her sarsıntıyı ellerinde tutmak istiyor.

gecelerim sessizce senin yokluğunda inliyor.

gecelerim uzunuzun upuzun.

aklını yitiriyor ama senin görüntünü benden uzaklaştıramıyor

arzumu yok edemiyor.

senin burada olmamandan dolayı ölüyor ve beni öldürüyor gecelerim.

gecelerim sürekli seni arıyor.

bedenim birkaç sokağın ya da adi bir coğrafyanın bizi ayırdığını anlayamıyor.

bedenimgeceni ortasında senin gölgeni görmemekten dolayı acıdan çıldırıyor.

bedenim uykunda sana sarılmak istiyor.

bedenim gece uyumak ve karanlıkta senin öpüşünle uyanmak istiyor.

gecelerimbugün bundan daha güzel ve daha zalim bir düş tanımıyor.

gecelerim haykırıyor ve yelkenlerini yırtıyor

gecelerim kendi öz sessizliğine çarpıyor

ama senin bedenine ulaşamıyor.

eksikliğini öyle hissediyorum ki!

sözcüklerininrenginin eksikliğini.

birazdan gün doğacak.”